Waarom steeds meer auteurs in eigen beheer uitgeven

Ik heb het al eerder gehad over de uitgeversparadox, of dat het nog nooit zo makkelijk was iets te publiceren via allerlei uitgeversplatforms.

Bij een uitgever binnen geraken is heel moeilijk. Dikwijls rekruteren ze via literair agenten en willen veel uitgevers al geen ongevraagde manuscripten meer. Staan er iets te veel fouten in, dan bekijken ze je werk al niet meer, ook al is het misschien een pareltje.

Boekenland is veranderd. Vroeger was een uitgever een investeerder, die het risico nam veel geld te verliezen om een goed verhaal op de markt te krijgen. Tegenwoordig is het meer en meer de trend dat de schrijver mee betaalt.

Deze split bill lijkt niet zo slecht, maar opent de deur voor vanity publishers. Er zijn uitgevers die je geld zeker investeren in je boek en er een goede redactie en vormgeving voor in de plaats geven. Ik zou deze als split bill bekijk en hen geef ik nog ergens het nodige krediet.

Dan heb je ook de uitgevers die alles tegen betaling publiceren zonder er moeite voor te doen. Ze vragen soms buitensporige bedragen voor een ondermaats boek te leveren.

Het enige voordeel dat je soms hebt, is dat je bij een uitgever zit en zo dus meer kansen krijgt. Alleen is de vraag of mensen slechte boeken van uitgevers gaan blijven lezen.

Stel, je bent zo een schrijver die in je werk gelooft. Je hebt serieuze kosten in je manuscript gestoken om het (zo goed als) publicerenswaardig bij uitgeverijen aan te bieden. Ze hebben er eigenlijk nog weinig kosten in te steken, op de vormgeving en promotie na, als uitgevers nog in promotie investeren. Dat is een blog apart, waar ik later op ga terugkomen.

Dus je hebt soms meer dan 1000 euro in je werk gestoken, dat het niveau van uitgegeven werk evenaart. Niemand wil het, niet omdat het slecht is, maar omdat er geen fondsen zijn, of je niet nog eens wil betalen.

Wat doe je dan? Veel schrijvers kiezen ervoor om dat manuscript en al die moeite dan niet verloren te laten gaan en geven het uit in eigen beheer.

In principe is de trend om in eigen beheer uit te geven gegroeid vanuit de uitgeverijen en dan vooral de vanity publishers zelf. Als de auteur het product wordt en het boek het niet meer is, dan ben je de essentie kwijt.

Door auteurs te laten betalen, nemen uitgeverijen nog weinig risico. Wie in eigen beheer uitgeeft, kan wel een put graven. Uitgeverijen hebben een status waardoor ze meer mogelijkheden tot promotie kunnen bieden.

Maar promotie is geen marketing. Veel uitgeverijen laten hun auteurs op dat punt ook in de kou. Ze moeten zelf hun website maken, soms zelf hun promotie voeren en hangen daarbij vast aan de regels van de uitgever.

Het resultaat is dat steeds meer auteurs flexi worden en ook werk in eigen beheer gaan uitgeven, ook al hebben ze mogelijk een contract met een uitgever voor bepaalde boeken.

Willens nillens zal boekenland er anders gaan uitzien. Is de markt verzadigd? Dat is een dubbele. Ja en nee. Lezers lezen meer dan een boek en willen steeds nieuwe boeken. Kritische lezers willen hierbij ook kwaliteit en als bijvoorbeeld te vertaling van de laatste nieuwe bestseller tegenslaat, zullen ze het ook laten merken.

Op het einde van de rit bepaald de lezer wat hij/zij wil lezen. Veel lezers zijn momenteel nog geïndoctrineerd door uitgevers, maar steeds meer beginnen ook de kwalitatief goede selfpublishers die wel investeren in redactie en moeite doen te ontdekken. Dat is ook de kracht van de online wereld. Die biedt kansen voor iedereen.

Daarom denk ik dat de boekenmarkt meer gemengd gaat worden op termijn. De uitgevers en hun auteurs zullen nooit verdwijnen, maar de kwaliteitsboeken in eigen beheer zullen zeker waardige concurrenten worden.