Haaien en garnalen

 Ik heb al geschreven hoe ik als totale onkundige een pak fouten maakte in mijn proces als schrijver in eigen beheer.

Op de vraag: waarom zoek je geen uitgever, ga ik bij deze een deftig antwoord geven.

Ik was in oorsprong op zoek naar een uitgever. Ja, daar verlangde ik ook naar. Sta ik er nog voor open? Ja, maar dan wel onder voorwaarden.

Laat ik zo zeggen dat ik door sociale media ben te weten gekomen dat gepubliceerd worden ook niet alles is. Even duidelijk: een goede uitgever zou me een pak werk uit handen nemen en daar ben ik ook dankbaar voor, maar ik heb dingen ervaren die voor mij toch ook belangrijk zijn.

Ik zal het de parabel van de haaien en de garnalen noemen. De haaien zijn de meesters van de zee en vangen en verdelen de vissen die worden gegeten.

Op een gegeven moment gaan er tussen die vissen enkele garnalen zwemmen. Die garnalen doen niets en vormen geen bedreiging, totdat iemand plots garnaal eet en dit lekker vindt.

Dan gaan bij de haaien de alarmbellen af. De garnalen zijn ook lekker! Oei, dat is een bedreiging voor hun vishandel!

Niet elke vis is lekker, maar ook niet elke garnaal. Dat eerste zullen de haaien even niet zeggen. Af en toe een rotte vis verkopen kan hun winstmarge maken, maar wie rotte garnaal verkoopt, die wordt in de kijker gezet!

Opgepast voor garnaal! Dat is rot! Dat is oneetbaar! De garnaal moet uit de vishandel blijven en veel haaien sluiten deals dat garnalen op verschillende plekken geweerd worden.

Natuurlijk vergeten die haaien dat het niet is omdat enkele mensen plots garnaal eten, dat ze gaan vis meer eten. Zelfs de garnalen lusten nog vis en kopen hem soms bij de haaien.

Maar de garnalen zijn slecht. Stel dat iedereen garnaal gaat eten, dan gaan de zaken van de haaien achteruit en valt de vishandel stil. Dat mag toch niet gebeuren!

Dan hebben we de slimme haaien die begrijpen dat garnaal in hun aanbod wel eens meer klanten kan lokken. Helaas zijn het gros van de haaien zo vol van hun vis dat ze niet zien dat ze door de garnalen uit te sluiten, ze hun eigen aandeel ook naar beneden halen.

Hier zit dus het ding: vroeger was uitgeven in eigen beheer de garnaal die klein was, die enkel voor beperkte kring was en die geen bedreiging vormde voor de uitgeverijen, of de haaien. Veel uitgeverijen werken nu als vanity en split deal. Dat zijn de haaien die de garnalen opnemen. Je hebt zelfs de platforms voor garnalen, waar inderdaad geen kwaliteitscontrole is.

Mijn eerlijke mening? Ik ben eerlijk gezegd als garnaal tevreden en heb helemaal niks tegen de haaien en hun vis. Ik merk wel dat het moeilijker is om ernstig genomen te worden en dat ik de haaien niet altijd mee heb. Erg jammer natuurlijk, maar het is zo.

De instanties in boekenland zijn nog steeds op de haaien gericht. Er zijn nog steeds mensen die selfpub niet serieus nemen. Er zijn nog steeds stemmen die alle garnalen over dezelfde slechte kam scheren.

Ik ben volledig akkoord dat we over de kwaliteit van de boekenmarkt moeten waken. Alleen is het in mijn ogen doodjammer dat het nu op deze manier gaat. Sites als bijvoorbeeld Hebban verliezen inkomsten door selfpublishers geen kans op adverteren te geven. Ik begrijp dat ze hun geloofwaardigheid belangrijk vinden, maar de vraag is of dit betekent enkel vasthouden aan uitgevers?

Is de boekenmarkt echt zo verzadigd als men ze voordoet? Ik leer meer mensen kennen, krijg meer inzichten en besef dat lezers veel lezen. Er zijn veel nieuwe boeken, maar er is ook nood aan. Ja, het is moeilijker en moeilijker om op te vallen in de oceaan, maar ik denk hoe langer hoe meer dat er voor elke haai, elke vis en elke garnaal een deel van de koek te rapen is en dat elkaar tegenwerken en boycotten voor niets nodig is.

Ik heb dus gekozen om garnaal te zijn. Ik heb evenveel respect voor auteurs bij uitgeverijen, uitgevers en om het even wie die zijn stempel op boekenland wil drukken. Ik geloof echter dat samenwerking tot meer leidt dan tegenwerking, die ik als garnaal helaas ondervindt.

Lig ik er van wakker? Niet meteen. Ik vind het vooral doodjammer dat er volgens mij kwaliteit verloren gaat door de huidige gang van zaken, want niet iedereen is even goed in alles wat een goed boek uitgeven verreist. Door samen te werken en talenten te bundelen, komen we volgens mij verder dan door elkaar tegen te werken.

<script async src="https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js?client=ca-pub-7159597048693278"

     crossorigin="anonymous"></script>