Een goed boek verkoopt zichzelf niet

Promotie is zoiets waar ik en vele andere schrijvers een broertje aan dood hebben. Trust me, verkopen is mijn ding niet en zeker niet mijn eigen werk.
Ik ben niet het soort auteur dat snel tevreden is. Ik vind het verdomd moeilijk om mijn boeken te promoten.

Er is niets zo hatelijk als overal liggen verkondigen hoe geweldig je boek niet is. Not done voor mij. Echt, als ik niet in mijn werk zou geloven, zou ik het niet uitgeven.

Maar echt, ik ben een betere schrijver dan een verkoper mag ik hopen.

En hier loopt volgens mij ook veel mis in boekenland. Veel boeken worden goed verkocht, niet alleen omdat ze goed geschreven zijn, maar dikwijls ook omdat ze goed gepromoot worden. Denk hierbij aan de beruchte 50 Tinten trilogie. Zelfs fans geven toe dat het belabberd geschreven was. De boeken werden echter een complete hype. Alles straalde SM uit. Prachtig dat men een taboe wil doorbreken. Je kon wel geen mediabron raadplegen zonder die boeken voorgeschoteld te krijgen.

Harry Potter, nog een voorbeeld. Hier zit ook briljante marketing achter. Trust me, het verhaal van J.K. Rowling die na een scheiding in de goot eindigde en van armoede op de bierviltjes in de pub van haar vriendin waar ze mocht verblijven toen ze met haar dochtertje dakloos werd, is leuk. Als auteur weet je echter dat dit compleet niet realistisch is. Ik durf er eerder om te wedden dat J.K. Rowling in realiteit andere steun heeft gehad. Die bierviltjes zal een uitgever niet aanvaarden.

De waarheid is dat geld geld maakt. Er zijn heel veel correcte kleinere uitgeverijen, die kwaliteitsboeken leveren, die niet in de winkels geraken. Of heel veel mensen die op professionele wijze in eigen beheer kwalitatief goede boeken uitgeven.

Die mythes zoals J.K. Rowling worden enkel verspreid om schrijvers de wortel voor neus te binden. Tegenwoordig is de auteur het product en niet meer het boek. Wil je je manuscript op een niveau krijgen dat een uitgever er nog maar interesse in heeft, heb je er al heel wat redactiekosten in gestoken.

Dat is de waarheid: veel schrijvers schieten er geld bij in om hun boek gepubliceerd te krijgen.

Het is altijd een gok of je boek verkoopt, tenzij je bv Stephen King heet. Dan kan je zelfs je boodschappenlijstje verkopen. Maar de gemiddelde auteur verdient hooguit een goede zakcent aan zijn of haar werk.

De auteur moet tegenwoordig niet meer een goed verhaal leveren waar proeflezers en redactie mee aan de slag gaan. Nee, je moet een bijna printklaar manuscript leveren, dat in het budget van de uitgever past en waar hij brood in ziet. 

Hier krijgen we dus de paradox. Veel schrijvers geven het op. Ze gaan niet meer aankloppen bij uitgevers, die dikwijls geen feedback laten, of zelfs geen manuscripten meer aanvaarden.

Zo gaan veel mensen hun werk dat mogelijk echt nog niet voor uitgave klaar is, blindelings op de markt gooien. Dikwijls is dat goedbedoeld. Mensen zonder ervaring, mensen die iets voor beperkte kring willen en die enkele betweters die menen dat ze goed genoeg zijn zonder redactie en hun eigen fouten niet willen zien, komen zo via uitgeefplatforms en POD op de markt.

Die oververzadigde boekenmarkt, waar iedereen al moet vechten voor zijn/haar deel van de koek, geraakt mee overspoeld door amper leesbaar werk.

Uitgevers wrijven in hun handen. Ze hebben hun deals al rond en beloven garant te staan voor kwaliteit. Soms gaan ze echter de mist in. Ze verkopen door hun naam en door hun bekende namen. Ze verkopen door betere prijzen aan bv NBD Biblion.

En dan krijgt selfpub een slechte naam. Ik snap dat het soms moeilijk is om door de bomen het bos nog te zien bij al die boeken die op platforms via POD met een ISBN voor een prikkie verschijnen.

Die mensen krijgen het nu extra moeilijk om te verkopen en hebben dikwijls niet de middelen voor deftige redactie, laat staan promotie.

En zo krijgen we de neerwaartse spiraal door de uitgeversparadox. Het wordt steeds moeilijker om je boek gepubliceerd te krijgen. Het is nog nooit zo gemakkelijk geweest het zelf te publiceren.

Zo gooien alle afgewezen leken hun werk op de markt, zonder kennis van zaken. Waarom moeite doen om zwaar in een boek te investeren, als het toch niet verkoopt?

Het feit dat de schrijver dus het product geworden is en niet meer het boek, Uitgeverijen geraken in hetzelfde bedje ziek. Ze moeten fusioneren of gaan overkop. De markt is verzadigd.

Als de grote namen er niet meer zijn, blijft het schroot over van een ingestort systeem.

Veel uitgeverijen rekenen kosten aan de auteurs. Vanity publishers delen mee in de koek.

Resultaat is dat de lezer het boek zal lezen dat hem het meest wordt aanbevolen, niet het boek dat het beste is.