Fabelwezens feiten en fictie in de crytpozoölogie

Als schrijfster ben ik al van jongsaf gefascineerd door cryptzoölogie en psychologie. Dat tweede gebruik ik mijn mijn werk meer dan het eerste. Toch, omdat Nessie een kleine rol heeft in een werk van mij, wil ik even toelichten wat mijn idee is over bepaalde fabelwezens. Ik ga er enkele hieronder even opsommen.

Draken

Van alle fabeldieren degene die over de hele wereld het meest verspreid in de vele culturen voorkomen. Mijn idee of ze ooit hebben bestaan: ja en nee.

Ja, want we weten dat dinosauriërs hebben bestaan. Mijn overtuiging is dat veel draken in werkelijkheid dinosaurussen waren, wiens skeletten werden blootgelegd in tijden dat wetenschap nog niet was wat het nu is.

Dat kan ook verklaren waarom de Europese draak bv verschilt van de Aziatisch en waarom die laatste bijvoorbeeld geen vleugels heeft en de Europese wel. Stel dat we hier meer skeletten van vliegende dinosaurussen zoals de pterosauriërs zouden hebben gevonden, dan is het logisch dat men daar vliegende draken van maakt.

Zelfs heden ten dagen weten paleonthologen nog steeds niet hoe bepaalde dino's eruit zagen, zelfs niet met onze moderne technologie. Hoe moesten mensen in pakweg de middeleeuwen het dan weten?

Mijn mening is dat draken ook in de spirituele wereld hun betekenis hebben en mensen die bijvoorbeeld Nessie waarnemen, wel degelijk iets zagen. Wat, laat ik in het midden. Maar het vinden van skeletten van waterdinosaurussen, zoals een mosasaurus kunnen ook bijdragen aan hun bestaan. Overal ter wereld worden grote reptielen in meren waargenomen.

Bigfoot

Naargelang locatie ook Yeti, Sasquatch, migoi of alma genoemd, is volgens mij een mooi voorbeeld van een verkeerde waarneming.

Ik kan me vergissen. Er is geen wetenschappelijk bewijs dat bigfoot bestaat, maar ook niet dat hij niet bestaat.

Wat ik wel geloof, is dat mensen die een bigfoot zien, wel degelijk iets waarnemen. Onze psyche heeft de neiging om wat we niet kunnen verklaren, op één of andere manier vertrouwd te maken. Zo zien we bijvoorbeeld gezichten en in wolken, stenen, .. We zoeken en bekend patroon en proberen iets menselijk te maken.

Wat bigfootwaarnemers dus zien, is mogelijk iets compleet anders, dat ze doordat ze het niet kunnen plaatsen, menselijke vormen geven.

Een onderzoek waarbij er haren zijn verzameld die van bigfoots zouden zijn, blijken meestal van beren te zijn. Waar de Yeti woont, leeft inderdaad de Himalayabeer. Of waar de alma zich ophoudt, wonen ook beren. De Sasquatch, die als 3 meter hoog wordt omschreven, wordt vooral gezien in regio's waar grizzly's wonen.

Een beer op zijn achterpoten zien, zeker vanaf een afstand kan een verkeerd beeld geven. Ook een paard is ooit voor bigfoot aanzien.

Bestaat hij volgens mij? Ik weet het niet. Ik sluit niet uit dat er nog ergens andere hominide soorten op de wereld zijn. Een alma uit Siberië bleek na DNA analyse van haar nageslacht blijkbaar een Afrikaanse vrouw te zijn. Daarom geef ik eerlijk toe dat ik het niet weet.

Eenhoorns

Die verdronken volgens de legende in de zondvloed omdat ze liever speelden dan op de Ark van Noa mee te gaan.

Het enige wezen dat we inderdaad als een eenhoorn kunnen beschouwen is de narwal. Deze walvissoort met enorme uitstekende tand, lijkt aan de basis te liggen van dit mythische wezen.

Hoe men komt op een paard met een hoorn op het hoofd, dat laat ik in het midden.

Zeemeerminnen

Ik vermoed hier hetzelfde optische bedrog als bij bigfoot. Waarschijnlijk waren het zeekkoeien of lamantijnen die ze hebben gezien. De vrouwtjes van deze soort hebben ook borsten en voeden hun jongen door met hun bovenlichaam aan de oppervlakte te komen.

Er zijn wel documentaires die aan willen tonen dat zeemeerminnen echt bestaan, zoals "Mermaids The Body Found" op Animal Planet, maar deze zijn een hoax.

In bepaalde streken in Afrika gelooft men wel in zeemeerminnen en dat ze de boel grondig kunnen saboteren. Daar maakt men er geesten van.

Chupacabra

De geitenzuiger, letterlijk vertaald, is een soort van vampier die zich op geitenbloed voedt. Ook worden er soms mensen en andere dieren aangevallen. Dit wezen vindt men vooral in Midden- en Zuid-Amerika.

Dit is een soort van aapachtig wezen dat onder de grond leeft, kan vliegen en enorme slagtanden heeft.

Volgens autoriteiten gaat het om honden. Ik geef toe dat ik nog nooit honden heb zien vliegen, behalve de vliegende hond, wat een soort van grote vleermuis is.

Mijn idee zou zijn dat het misschien een vampiervleermuis is die mensen in paniek uitvergroten. Ondertussen weten we dat die ik mensen aanvalt.

Verder tast ik bij dit wezen ook compleet in het duister. Er doen zich ook de geruchten de ronde dat het om een geheim experiment gaat.

Dat er in mijn ogen wetenschappers met minder ethische ambities zijn, lijkt me wel logisch. Anderzijds geef ik toe dat ik bij deze echt geen idee heb wat ik ervan moet denken.

Besluit uit eigen ervaring

Ik geloof zoals gewoonlijk dat er altijd een waarheid aan de basis van de fictie ligt. Mensen die beweren bepaalde wezens waar te hebben genomen, hebben volgens mij wel degelijk iets gezien. Alleen is het misschien niet altijd wat ze denken. Ons brein is goed in een spelletje met ons te spelen.

Als kind glipte ik eens weg onder de circustent. Daar zag ik een getekend wezen dat ik als een bigfoot aanzag en dat ik blijkbaar niet mocht zien, omdat het plots aan een ketting werd weggetrokken.

Ik was op dat moment zes jaar en ik weet zeker dat ik het heb gezien. Het kwam me heel menselijk over.

Achteraf bekeken weet ik dat het mogelijk ook een orang-oetan kon zijn geweest die ze misschien wel illegaal in dat circus hadden. Ik weet enkel dat het lang roodbruin haar had en bruine ogen met een menselijke blik. Dat is het enige wezen waarvan ik weet dat het bestaat dat erop lijkt.

Ik was toen nog een pak kleiner, dus dat wezen was groter dan ik op dat moment. Heden ten dage weet ik nog altijd niet wat ik heb gezien. Voor mij als kind was het een bigfoot. Ik heb het te kort gezien om het zeker te weten. Het enige wat ik wel weet, is dat ik sinds die dag nog doller ben op mensapen dan dat ik het al was.

Maar mijn interesse in fabelwezens was gewekt. Ik geloof nog steeds dat er meer is tussen hemel en Aarde en dat onze verbeelding ook scheppend is. Dus ja, eigenlijk bestaat alles in de verbeelding.